Bebeğim - samimi yolda!

İnsan hamile olduğunu öğrendiğinde aklından geçen bir sürü şeyden biri de bebeğime ne isim vereceğim oluyor. Kız olursa şu olsun. Erkek olursa bu olsun. Anlamlı olsun ama kulaga da hoş gelsin. Kolay söylensin aman karmaşık olmasın. Öyle bir sürü şey. 

Kimi aileler için isim en baştan belli oluyor. Daha anne karnında o isimle çağırıyorlar bebeklerini. Kimi aileler kız olursa isim seçme işini anneye bırakıyor, erkek olursa babaya. Kimileri de bizim gibi isim konusunda kararı son ana bırakıyor. Öyle gizlilik, saklılık olsun diye değil, muhtemelen isim bulamadıkları için. Ne bileyim bizde biraz öyleydi.

Aslında değildi. Durun daha güzel anlatmaya çalışayım. Ben hep Deniz ismini sevdim. Hep de bir bebeğim olursa adı Deniz olsun istedim. Ama hep ismini Deniz koyacağım bebeğimin erkek olacağını düşünmüştüm. Kendimce Deniz ismini erkeklerde daha çok severdim. 11 haftalık hamile iken ilk kez bebeğimizi gördük. Muhtemelen kızınız oluyor dedi doktor. Ama alışveriş için acele etmeyin daha diye ekledi. Biz alışveriş için hiç acele etmedik zaten de isim konusunda benim kafam işte o 11. haftada karıştı. Kızım olursa adı ne olacaktı? Biraz bakınmaya başladım kız isimlerine. Hatta erkek bebek isimlerine de baktık Ozan'la. Ama yok ikimizin de çok sevdiği bir şey olmadı.

Ozan içinse durum daha farklıydı. Ozan'ın bebeğimizin ismi konusunda yıllardır hep çok 'ilginç' fikirleri olmuştur! Onun bugüne kadar düşündüğü isimleri bir kenara kaydettim. İleride Deniz'e o listeyi gösterip bak annecim seni bu isimlerden korudum diyeceğim. Eminim boynuma sarılacak!!! Neler yok ki o listede. Ama öne çıkan iki isim vardı. Erkek olursa Samimi! Kız olursa Hakiki!

Evet evet yanlış okumadınız Samimi ve Hakiki :)

Aslında öylesine bulduğu isimler değil bunlar. İngilizce de Frank ismini çok seviyor Ozan. Ona karşılık Türkçede bunu uygun buldu. Bulmasaydı iyiydi :) hadi o bunları uygun buldu da bizim arkadaş çevremiz Samimi ismini bu kadar benimsemeseydi de iyiydi. Velakin benimsediler. Yıllarca bize e hadi bebek gelmiyor mu artık diyen arkadaşımız olmadı. Daha ziyade Samimi ne Zaman gelecek diye sordu herkes. Samimi gelsin şöyle oynayacağız. Samimi gelsin böyle seveceğiz. Samimi aşağıya Samimi yukarıya. Gel zaman git zaman bu samimi ismi iyice dillere pelesenk oldu. Ve bebeğimiz olacağını öğrendiğimizde herkes "oley samimi" geliyor diye sevİnç nidaları atmaya başladı :)

Ben de bıraktım işin ucunu. Tamam dedim #samimiyolda Mutlu olun. Oldular. Ama bir yandan ailede bir teşlaş başladı mı? Nasıl yani o yıllardır beklenen torunun adı Samimi mi olacaktı? Onca güzel kız ismi, erkek ismi varken biz o masum yavruyu Samimi diye mi çağıracaktık? Öyle komik tepkiler vardı ki hamileliğim boyunca bu benim için eğlence oldu. Her bebeğin adını ne koyacaksınız diyene Samimi diyordum ve suratının aldığı şekilleri izliyordum. O şaşkınlık, o beni kırmamak için fena da değilmiş aslında diye laf çevirmeler, ya da deli misiniz be o ne biçim isim diye çıkışmalar. Aylarca böyle eğlendim durdum.

Velhasıl kelam bizim Minik kızımız aylarca samimi diye beklendi. #samimiyolda diye kutlamalar yapıldı. Samimi Nasıl sorular soruldu. Ve kızımız doğdu...

Biz hala isim konusunda emin değildik. Sonra baktım O'na. Ve Ozan'a dedim ki. Ozan çok Deniz gibi bakıyor benim kızım. Adı Deniz olsun. Oldu...

Deniz gibi bereketli, Deniz gibi Engin, Deniz gibi huzur veren olsun diye kızımızın adı Deniz oldu... Çok da güzel oldu...

38. Hafta

Hamileliğimin başında 38. haftanın sonuna kadar çalışmayı planlamıştım. Sonra çoğunlukla kaşıntılardan dolayı bu işi bırakma tarihini 1 hafta öne çekmiştim. Oh, iyi yapmışım. Ne kadar yorgun olduğumu durunca anladım. Tam zamanlı iş, ev, bebek hazırlıkları ve gittikçe ağırlaşan hamilelik derken meğer hakikaten enerjim tükenmiş. Vücudum sinyaller veriyordu zaten. Ben de en iyisi vücudu dinlemek belki de demiştim. Geçen hafta bu kararımdan dolayı kendimi tebrik ettim.

Şimdilik hiç sıkılmadım evde. Sıkılacak bir vaktim olmuyor zaten. Bebeğin alışverişlerini tamamla, çamaşır, ütü, hastane çantası, ev düzenleme derken nasıl akşam oluyor anlamıyorum bile. Hatta bence günler çok çabuk geçiyor. Ben kafelere gidecektim keyif yapacaktım. Böyle giderse mümkün olmayacak galiba.

Bu zaman yetmemesinde benim hareketlerinin çok yavaşlamış olmasının da etkisi büyük. Resmen bir yerden başka bir yere gitmem eskisine göre iki katı zaman alıyor. Ama yine de yürümekten vazgeçmiyorum. Ayaklar da iyileşti ya tutmayın küçük enişteyi :) tabi ki eskisi kadar yürüyemiyorum ama olsun. Elimden geleni yapıyorum. Eskiden günde 8 saat yürüdüğüm olurdu, şimdi o performansı beklemiyorum tabi :)

Mesela 38. Haftada Ozanla bir Richmond Park'ı gezisi yaptık. Orada baya yürüdüm. Kaçtık şehirden daldık otların arasına. Aman ne iyi geldi o sakinlik. 

Şehir nasıl da yoruyor bizi aslında. Mesela biz baya sakin bir mahallede oturmamıza rağmen, şu an bu satırları yazarken dışarıdan geçen ambulansı duyuyorum. Yola çıkınca arabalar, otobuüsler. Bitmek bilmeyen insan koşturması. Ne yorucu aslında... Arada kaçmak, sakinleşmek bana çok iyi geliyor.

Bir de geçen hafta müzikale gittik. The book of Mormon. Harikaydı. Bayıldım. Bizim Minnak da bayıldı sanırım. Zira bir dakika durmadı müzikal boyunca. Sanırım bir sokak kızı İrma katılıyor aramıza. Ne zaman dışarı çıksak ben de iyiyim, o da. Evde oturunca yok ağrı, yok kaşıntı. Geçenlerde anneme gezmeyi seviyor bence dedim. Inanmam, kime çekmiş acaba dedi :) Hadi insallah sevsin gezmeyi. O zaman benden mutlusu yok. Ama bir dakika, bazen evde oturmayı da sevsin canım :)

Biz de bebek gezdirmeye uygun hazırlıkları tamamladık geçen hafta aslında. Artık bir slingi de var. Sebnem teyzesi de taa türkiyeden bebek taşıyıcısını yolladı. Sağolsun Banu da üşenmedi taşıdı onu :) bunlarla beraber bence ilk zamanlarımızı idame ettireceğimiz her şeyi var gibi. Sling, bebek taşıyıcısı, araba koltuğu, yatağı, ateş ölçeri, emzirme yastığı, kıyafetleri. O, bu, şu. Ben bu alışveriş işine çok takılmamaya çalışıyorum. Sonuçta Londra'da yaşıyoruz eksik bir şey varsa alırız.

İçimde garip bir his var sanki bebek her an gelecekmiş gibi. Ama bir yandan da 41. Haftayı görecekmiş gibi. Bilmiyorum öyle değişik işte.

Bu arada Ozan Richmond parkta sanırım en sevdiğim hamilelik fotoğraflarımdan birini çekti onu da ekleyeyim :)

Yalnız buradaki hali bile küçük kaldı. Inanılmaz bir hızla büyüyorum. Sonumuz hayır olsun! Hayır bir de doğurması var yani :)

Neyse ben kaçayım en iyisi :) 

Öperim :)

Gulcin ne yiyorsun?

Basima bunun gelecegini hic dusunmemistim ama bu siralar mail atip, hamilelikle ilgili soru soran cok oluyor. Tamam dedim yazayim o zaman. Sunu bastan soyleyeyim Gulcince bir anne blogu degil. Benim hicbir konuda olmadigi gibi hamilelik konusunda da engin bilgilerimi paylasmak gibi bir amacim yok. Zaten engin bir bilgim de yok. Yuvarlaip gidiyorum. Oyle cok arastiran, okuyan, kitaplar arasinda bir hamile de degilim. Basindan beri kendimce kafama yerlestirmeye calistigim seyler var:

- Hasta degilim hamileyim.

- Bu cok ama cok dogal bir surec. Ne kadar az mudahale edersem ve her seyi akisina birakirsam o kadar rahat olurum.

- Yapilmasi gereken her seyi vucudum zaten yapiyor. Ben sadece ona destek olmaliyim.

- Bu isin de yarisi sans. Ne yasayacaksam sansima. ne mide bulantisini, ne baska kucuk rahatsizliklari engelleyemem. Sansima ne cikarsa onu yasayacagim. 

- Ileride pisman olmamak icin, her anin tadini cikarmaliyim.

Yani olabildigince rahat bir hamileyim. Gonca daha hamileligimin basinda demisti ki, o kadar cok anne blogu okudu ki sanirsin 3.yu doguruyor :) Ne gulmustuk. Tabi ki arada cok panikliyorum. Tabi ki cogu zaman basima gelenlere sasirip kaliyorum. Basima da garip seyler geliyor arkadas! Yok bebeginizin gobegi kucuk, yok ellerinizdeki  dokuntuler kolestaz olabilir. Ben rahat kalayim dedikce adini duymadigim seylerle karsilasiyorum. Ama genel olarak elimden geldigince normal hayatima devam etmeye calisiyorum. Bu benim tercihim. Ben boyle rahat ediyorum. Boyle huzurlu bir hamilelik geciriyorum. Bence zaten herkes nasil rahat ediyorsa oyle yasamali bu sureci. Ha ben benim gibi rahat hamilelere kendimi daha yakin hissediyorum tabi :) Gerci 32. haftadan once daha rahattim ben. Bu gelisim geriligi, kolestaaz falan yordu beni artik. 

O yuzden bana soru sordugunuzda panikliyorum bazen. ben oyle incik cincik bilip yasamiyorum ki bu sureci. Ama madem sordunuz arada peki yazayim :)

Bu ara en cok sroulan su oldu: Gulcin ne yiyorsun?

Biliyorsunuz degil mi muhtemelen kucuk bir bebegimiz olacak bizim. O yuzden ben yazayim ama bence siz benim yaptiklarimi yapmayin :) Vallahi elimden geldigince her seyi yiyorum. Bazilarini severek yiyorum, bazilarini sevmeyerek ama yiyorum.

Hamileligim suresince cok oyle aserme olmadi bende. Bazen canimin cok istedigi seyler oldu ama delice, yemezsem mahvolurum kivaminda degildi hic hissettiklerim. Nromalde de yemek diyince gozu donen bir insan oldugumdan huyum cok degisti diyemeyecegim :) Ama su gectigimiz haftalarda canim istedigi seyler cok degisti.

- ilk 12 hafta - deli gibi ispanak yiyordum. Ama oyle boyle degil. Her hafta 2-3 kere ispanak pisiyordu evde. Ozan heralde bir sure ispanak gormek istemeyecek. Ayni donemde yesil mercimek, nohut gibi bakliyatlara da dustum. Baktik, ortak noktalari demirmis. Heralde dedik demir eksikti vucudumda. Bebek de sobiyet istemiyor yani, eksik vitamin mineralde gozu :)

- Ilk 15-16 hafta tatli gozume gorunmesin istedim. Ki beni biliyorsunuz onceden  gunde bir paket cikolata yiyen insandim. Yok icim tatli hic almadi. O ilk 15-16 haftada belki 3 dilim kek yemisimdir, belki yememisimdir. belki 1 paket cikolata, belki o bile yok. O derece tatlidan kactim.

- Amma velakin portakalin en tatlisinin pesindeydim. Ay ne sevdim portakali su hamilelikte ben. Hem de su tatsiz ingiliz portakallari yani. Ne istahla yedim bilemezsiniz :) Eksi olmayacakti ama hep tatli portakalin pesindeydim. Kivi ve elma sevdam da ayni doneme denk gelir. :) Hala da portakal, kivi, elma  gordum mu affetmiyorum.

- Yine hamileleigimin genelinde bir meyveye duskunluk oldu bende. Inan olsun bir bahce yedim! favorim cilek! Bir ara eve cilek yetistiremiyorduk :) Elma, mandalin, nar, kiraz, kayisi. Ne bulursam yedim meyve olarak. Hala da yiyorum. Cocuklugumdan beri meyve sevdalisi oldugumdan buna sasirmadim. Oh nasil severek yiyorum anlamatamam :)

- Bir ara muhallebiyle aklimi bozdum. Ki o da 20-25. haftalar arasi. Istanbulda sariyere tatli yemege gittik o kadar :) Evde bir ara habire muhallebi yapiyordum. O da sanki gecti simdi. Mesela su anda evde muhallebi yok :)
- Bir ara hep karpuz pesindeydim. Sabah, ogle, aksam karpuz verseler bana hayir demezdim. Allahtan gebelik sekeri cikmadi da meyvelerle bu yakinligim devam edebildi. 

- Son duskunlugum de dondurma! Cok guzel bir sey! Hele meyveli olunca nasil da nefis bir sey. Hava da sicak ya nasil severek yiyorum anlatamam :)

Velhasil kelam benim yemegi cok istedigim seyler iste boyleydi.

Istemesem de yedigim cok sey de oldu hamilelikte. Bunlardan beni en zorlayanlari sunlardi:

- Yumurta! Ay ne cektim su yumurtadan. Yiyin diyorlar. hak veriyorum. Cunku protein deposu. Annem de mesela su aralar hastalikla mucadele ederken her gun bir yumurta yiyor. Anladim ben temiz beslenmenin yapi taslarindan biri yumurta. Ben sevmem yumurtayi. 1 ay verme aramam. O yuzden simdi her gun bir yumurta beni zorluyor hem de cok. Yiyorum ama ne oyunlarla. Mesela kahvalti da once yumurtayi yiyip kurtulmak istiyorum. Her sabah Ozanla yumurta pazarligi yapiyoru, Bugun yemesem olmaz mi Ozan? Krep, omlet falan yapip yemege calisiyorum. Ve saklamayacagim, buldugum her firsatta yumurta yemekten kaytarmaya calisiyorum. Her firsatta! Ay bildiginiz Gulcinin yumurtayla savasi :) 

- Sut! ah ne zor alistim. ah hatta yazmistim da :)

- Balik! hamilelikten once bayildigim balik, gozume gorunmesin istiyorum. Oyle sevmiyorum oyle icim almiyor. Sanirim yumurtadan sonra en zor balik benim icin.

- Bunlar disinda aslinda beni cok zorlayan bir sey olmadi. ama hamileligimin basindan beri her gun cig badem, ceviz, kuru kayisi ve incir yemeye caisiyorum. Biraz biktim ne yalan soyleyeyim :)

Bir de yiyemediklerim var tabi.

En basta susi! Ben ersmen susi asericem yakinda. Nasil ozledim anlatamam. Cok ama cok ozledim. Her konuda ayriliga dusen tip dunyasi hamilelerin susi yememesi konusunda mutlak bir birlik icinde. Kac kaynak okudum hani belki bir acik kapi bulurum diye. Yok! Bu hamilelikte susi yok. keske olsa :) Pismis baliktan fersah fersah kacan ben somonlu avakadolu bir kalifornia susi icin neler vermem anlatamam :) Boyle bir kaliforniya susi olacak, yaninda soya sosu, Bandiracaksin bandiracaksin yiyeceksin. Yarabiler yarabbisi cok ozledim yahu!

Neyse konuyu kapatalim hamile delirmesin :) Salam, sosis, suciu gibi islenmis etleri de yemiyorum. Cok zorlamiyor beni. zaten yemiyordum.

Bir de fast food yemeyin diyorlar yemiyorum. Hamburger yiyorum mesela ben. Ama burger king, mc donalds vs degil. etine guvendigimiz, koftesi elde yapilan hamburgeri kacirmiyorum ama :)  Sonucta kofte! Lutfen ama kofte sonucta :)

Olabildigince disarida tavuk yemiyorum. Salata disarida hic yemiyorum. Ama meyve yiyorum dayanamiyorum. hazir meyve sularini zaten icmezdim simdi de icmiyorum. taze sikilmis meyve sularinin pesindeyim, cok guzleller!! 

Aslinda annemle karsislastirdigimda kendimi su aralar birebir ayni beslendigimizi goruyorum. Olabildigince protein agirlikli, sebze agirlikli, sekersiz unsuz bir hayat. Annemin diyeti sekerle de ugrastigi icin daha siki. ben kek, borek falan yiyorum saklayamam. Ama iste sonucta vucdun ihtiyac duyduklari temelde bunlarmis demek ki diyorum.

Onume guzel yemek geldiyse kacirmiyor, iyi pismis olmasina dikkat edip ne bulursam yiyorum desem yeri.

iste bu kadar :) Yemek yemek guzel sey. Hamilelikte de bu degismiyor. O yuzden hele son donemece girmisken kendime ye gari Gulcin diyorum. Zaten bebegim gobusu kucuk kalmis, beslenmesi lazim cocugun ye gari! Yiyorum vallahi :)

Haydi afiyet olsun hepimize :)
Bir de guzel haftasonlari dilerim :)

Ise bir sure ara..

Pazartesi gunu ofise son kez gittim. Ay sonuna kadar ev cevresindeki ofislerde calisacagim, uzaktaki asil kendi ofisime artik gitmeyecegim. Universiteden mezun oldugumdan beri calismadigim bir donem olmadi benim. Hep calistim. Hep ise gidip geldim. Hollandadaki gibi daha az yogun oldugum 1-2 sene disinda hep cok yogun calistim. 

Simdi bir sure calismayacak olmak bana inanilmaz garip geliyor. Ofise gitmeyecegim. Mailler cevaplamayacagim. ve daha da garibi toplantilara girmeyecegim ha? Ben gunde bazen 10 toplanti yapan ben. Cok garip.

Gulcinceyi bir zamandir okuyorsaniz, biliyorsunuz ofis insaniyim ben. Seviyorum ofiste olmayi. Bana zor gelmiyor, eziyet de gelmiyor. Sabah kalkip hazirlanmayi, ofisime gidip ayakalrima topuklu ayakabilarimi gecirmeyi, toplantidan toplantiya kosmayi, insanlarin soru sormak icin gozume bakmasini seviyorum. Bu da bir nevi kisoisel tatmin tabi ki. Ise yaradigimi, bir sey basardigimi hissetmeyi seviyorum aslinda. Bu ofis disinda da olsa mutlu olacagim muhakkak. Ama ofiste de mutluyum.

O yuzden ay sonunda yani 37,5 haftalik hamileyken isi birakiyorken bile hic oyle ay oh kurtuldum, yeter, bikmistim, oh be dunya varmis gibi hislerim yok. Bikmamistim calismaktan. Vucudum bana artik dur demiyor olsa son ana kadar da calisirdim. Ancak evden ofise gitmem 1 saat 15 dakika suruyor. Ve arada tren degistirmem gerekiyor. Gidis donus gunde 2,5 saat yol. Isten degil, yoldan yoruldum ben. Artik vucudumun bana dur dedigini hissediyorum. Isten geldigimde halsiz ve yorgun oluyorum. V ebenim gibi enerji manyagi bir insan icin bu rahatsiz edici birdurum eminim tahmin edersiniz. Vucudumu dinlemeyi tercih ettim. BIraz dinleneyim.

Ama dusundugumun aksine, isteki son gunumde huzunlu de degildim. Meger bizimkiler baya korkmus ben cok uzulecegim diye. Pazartesi aksami Ozanla bulustuk habire nasilsin diye soruyor. Urun yazik mesaj atmis, ay kafamda bir suru senaryo yazdim uzgun degilsin de mi diye. Taniyorlar beni ne diyeyim. Ben de aslinda daha uzgun olurum saniyordum. Ama degilim. Hem de hic. Tam vakti diyorum kendime. Ofiste mmi dogurayim yahu! Neredeyse o olacak yani :)

Kendimi isten biraz uzak kalmaya hazir hissediyorum. Zaten asla bos kalmayacagimi ve hatta eskisinden bile daha yogun olacagimi biliyorum. Ondan yana suphem yok :) Biraz uzak kalmayi, kizimizla doya doya vakit gecirmeyi planliyorum. Onumuzdeki aylar icin baska hicbir planim yok. Endisem de yok. Sadece anin keyfini cikarmayi dusunuyorum. Cok yorgun olacagim belki, belki ofisteki o duzgun giyinmis, hafif makyajini yapmis, topuklu ayakkabili Gulcini ozleyecegim de. Ama bebegimizi buyutecek olmak da heyecanlandiriyor beni. O yuzden tam vakti diyorum. Iyi gelecek bu ayrilik bana :)

Sanirim boyle hissetmemde, is yerinde aklimda olan her seyi yapip gidiyor olmamin da etkisi buyuk. Icimde kalan bir sey yok. Hollandada olsaydi bebegimiz sanki boyle hissetmeyebilirdim. Oyle mutsuzdum ki yaptigim isten. Oyle tatmin etmiyordu ki beni. Kendimi biliyorum, vaktim olsaydi da istediklerimi yapabilseydim derdim. Zamansiz ayriliyorum, kariyerimi bir daha asla toparlayamayacagim derdim. Aslinda gereksiz oldugunu bilirdim bu endiselerin ama yine de derdim. 

Simdi oyle degil. Son 2,5 sene cok mutlu calistim. Basardim, istediklerimi yaptim. O yuzden icim rahat haydi bana biraz musade diyorum.

Instagrama yazdigim gibi. Bir zamanlar bir blog yazısında okumuştum. Diyordu ki eğer doğum iznine ayrılırken işinizi özleyeceğinizi hissediyorsanız çok şanslısınız. Şanslıyım...  Ustelik cok sevdigim bir ise dunyanin en guzel sebeplerinden biri icin ara veriyorum. Kizim.

Kendimi taniyorum. Ben degisimi zor kabullenen, zor alisan ama alisti mi da yeni duzenini birakmak istemeye bir insanim. Simdi eminim hemen evde kizimizla olmaya da alisacagim ve geri donmek dahi istemeyecegim. Belki boyle olacak, belki kosarak donecegim, belki baska bir sey. Umurumda bile degil su an. Onu o zaman dusunuruz diyorum. Ben sadece an itibariyle icimin rahat olmasindan mutluyum. O kadar. 

Iste boyle sevgili blogsever arkadasim icim rahat, kafam rahat hayatimda yeni bir doneme adim atiyorum.
Haydi hayirlisi olsun :)
Ne diyeyim :)

Hoşçakal ofisim. Hoşçakal manzaram. Hoşçakalin ağaçlarım. Bir süre sonra insallah bebisle beraber görüşürüz. :)

35. ve 36. hafta

34. haftayi tatilde gecirip dondukten sonra baya rahatlamistik bebegimizin testleri konusunda. Iyi olduguna, iyi olacagina inancimiz artmisti. Sanirim tatil bize iyi gelmisti. 35. hafta test sonuclarinin da guzel cikmasiyla mutlu basladi. Saglik olsun da gerisi bosmus, net!

Bu arada kizimiz gobusune kucuk denilmesine saniyoruz cok icerledi. Ve benim gobek son zamanlarda hizla buyumeye basladi. Haftadan haftaya degil gunden gune bile degisiyor artik gobegin boyutu.Laf aramizda zor ama cok eglenceli :)

35. haftamiz kelimenin tam anlamiyla kurslarla doluydu. Burada iki cesit kurs var dogum surecinde anne/baba adaylarini desteklemek icin.

Birincisi buradaki devlet saglik sisteminin verdigi ucretsiz kurslar. Bir tam gun dogum ve cocuk bakimi, 2 saat de emzirme ustune yapiliyor bu egitimler. Soylemistim Temmuz'da Ozanla bu ucretsiz bir gunluk egitime katilmistik biz de. 35. haftada o kursun emzirme kismina da gittim. Yine umarim notlari yakinda yazacagim.

Ikincisi ise NCT olarak bilinen ozel bir kurs. 2 tam gun dogum ve cocuk bakimi, haftaici bir aksam da 3 saatlik bir emzirme kursu yapiyorlar. Cok ucuz degil. Ama konustugumuz herkes bize siddetle bu kursa da katilmamizi tavsiye etti. O yuzden peki dedik, gidelim. 

Tatilden doner donmez ayagimizin tozuyla ilk gunun kursuna katildik. Persembe aksami emzirme kismi vardi ve obur Pazar da kursun tam gun olan ikinci kismi. Yani bildiginiz 35. haftayi kurslara adadik :) Ama iyi oldu. Bir suru sey ogrendik. Umarim ogrendiklerimizi uygulayabiliriz de. 

Ozan da ben de, birer tane kitap okumaya calisiyoruz. Su anda benim elimde Ina May'in dogum kitabi var. Ozan da Harvey Karp'in Mahallenin En Mutlu Cocugu kitabini okuyor. Oyle onlarca kitap okumadik biz bu hazirlik surecinde. Bunlardan baska ben arada Bebeginizi Beklerken Sizi Neler Bekler kitabina bakiyorum. Sagolsun Sibel yollamisti. Ozan da Pro Klinigin Healthy Pregnancy, saglikli hamilelik kitabini okudu. Ayni kitaplari da okumuyoruz cok. Boylesi de guzel oluyor, ikimiz arada birbirimize anlatiyoruz okuduklarimizi. Ama Ina May'i bitirince ben de Harvey Karp'i okuyacagim. Vaktim kalirsa :)

Kitaplarla kurs aslinda birbirini tamamladi diyebilirim. Tek basina kurs ya da tek basina kitaplar da olurdu tabi ki ama ikisi birlikte guzel oldu. Nerede okumustum hatirlamiyorum ama benim okuduklarim ve dinlediklerim arasinda en cok sevdigim, aklima yazdigim sey su oldu sanirim:

"Bu kitabi okuyan sevgili anne/baba adayi, bu kitabi okuduysaniz size sunu tavsiye ediyoruz. Bebeginiz dogdugunda okudugunuz her seyi unutun ve sadece icinizden gelenleri dinleyin. Sadece bebeginizi izleyin ve doganin size gosterdiklerini yapmaya calisin. E bunca seyi neden okuduk mu diyorsunuz? Bir aksilik olursa hazirlikli olmak icin okudunuz. Her sey yolunda giderse bebeginizi izlemek, tanimak ve ic gudulerinizi takip etmek size yetecek. Yok bir aksilik olursa bu okuduklarinizi akliniza getirin ve ben simdi ne yapacagim diye panik olmadan yapabilecekleriniz konusunda oneriler icin bu sayfalara donun."

Cok hosuma gitti. Dilerim hic ihtiyac olmaz o sayfalara donmeye ama bana bu tavsiye cok iyi geldi. Egitim notlarini ayrica yazmaya calisacagim. Yazabilmek icin elimden gelni yapacagim diyeyim...

35. haftayi evlenme yildonumumuzle kapattik. nasil guzel bir aksamdi anlatamam. Mis gibi bir Londra aksaminda oldukca plansiz olsak da sahane bir kutlama yaptik Ozanla. Bu beraber gecirdigimiz sakin aksamlarimizi ne cok sevdigimi bir kez daha anladim o aksam. 

Bu oldukca yogun 35. haftanin ardindan 36. hafta da gumbur gumbur geldi! Ve bir de surprizle geldi. Sirketeki arkadaslarim bana surpriz bir baby shower hazirlamislar :) Sen baby shower istemiyorum diyenden kork! Bir degil iki babay showerim oldu iyi mi :) Hep diyorum, is bana bu surecte cok ama cok iyi geldi. Yoksa bu sene yasadiklarimi nasil idare ederdim bilmiyorum. Kafami dagitmamama, olumluya yonelmeme cok yardimci oldu is bu surecte, Iyi ki bu ekip, iyi ki bu proje diyorum.

36. hafta ayni zamanda fiziksel olarak gercekten zorlanmaya basladigim bir hafta oldu. Yoruluyorum. Yurusem yoruluyorum, uzun sure otursam yoruluyorum. Yahu insan yatmaktan yorulur mu? Inan olsun uzun sure yatinca bile yoruluyorum. Yemek de cok fazla yiyemiyorum. Midem oyle kuculdu ki artik gerekli oldugunu dusundugum icin yiyorum desem yeridir. El mecbur yememek olmaz!

Bir de ayaklarimdaki ve ellerimdeki sismeler hayati biraz zorlastirdi benim icin. Genelde sabah uyandigimda ellerimi kapatmakta zorlaniyorum. bildiginiz sismis oluyorlar. Gun icinde aciliyorlar problem yok. Ayaklarimda durum farkli. Sabah gayet iyiler. Ama aksama dogru baya buyumus oluyorlar. Gecen Ozan hobbit ayagi dedi kendilerine. Alindim ama bir de guldum ki sormayin! 

Is sadece sisliklerle kalsaydi iyiydi de. Kalmadi. bir de ayaklarimda kirmizi kucuk dokuntuler olustu ve ciddi bir kasinti basladi. Ben baslarda durumu sadece sislige bagaldim. hatta ayaklarimin sisi insin diye soguk tuzlu sulara yatirdim kendilerini. Hata yapmisim! Meger bu dokuntulerin olabildigince kuru kalmasi lazimmis. Ben ne bileyim! Ben bu islemi iki gun yapinca benim ayaklardaki kizarikliklar artmasin mi? Allahtan cabuk uyandim ve yok dedim bu iste bir is var. 

Hastaneyi aradim. Diyorum ki onemli degil bekleyin gecer diyecekler, bosuna vakit kaybediyorum diye dusunuyorumkendimce. Yok hemen hastaneye gelin lutfen dediler. Hayda! Gittim tansiyon, ates olctuler ve kan alip testler yaptilar. Meger hamilelikte ayak sismesi kasinti ve dokuntuyle birlesirse takip edilmesi gereken bir surum olurmus. Ben ne bileyim. Sizin de aklinizda olsun aman.

Yapilan testlerde karacigerimle ilgili 2 deger olmasi gerekenin biraz ustunde cikti. Cok fazla degil. O yuzden su an endiselenecek de yapilacak da bir sey yok. Persembe testleri tekrarlayacaklar. Doktor bu yukselme onemli degil ama artik 36. hafta biz yine de gozlem altinda tutalim dedi. Iyi guzel. Yalniz kasinti feci! Sudocream surebilirsin dedi doktor. Iyi suruyoruz ama bildiginiz eller ayaklar kasiniyor. Bazen daha az bazen daha cok. Cumartesi gunu o kadar artti ki ellerimdeki kasinti oturdum agladim. Durduramadim kendimi. Kasimamak gerekiyor ve bu cok zor. Sanirim hormonlarin da etkisiyle tutamadim kendimi/ Kasintiyi gecirmedi goz yaslari ama rahatlatti biraz. 

Size bir sey diyeyim mi? Ben ilk 8 ay hamile degilmisim. Benim gibi rahat gecirenler de ilk 8 ay hamilelik zor demesin sakin. Onlari son aya alalim efendim. Eglence burada basliyor :)

Gobek onden gidiyor. Ayaklar sisiyor. Eller aciyor. Oyle boyle soyle derken 36. hafta bitti. Insallah 40. hafta da bitsin ama. Acele etmesin kizimiz.Ve tabi bir de benim vucudum da dayansin da tasiyabilsin sonuna kadar o'nu. Insallah. 

Bu arada hazirliklari da tamamliyoruz yavas yavas. Eve her gun amazondan bir sey geliyor su ara. Neyi ne zaman siparis ettigimi bile unutuyorum arada. 

Hastane cantasi daha bitmedi ama basladik. O da bitecek tabi ki. Neler neler bitmiyor ki. Bakin 36 koca hafta bitti.

BU sabah tren., oturunca iyice buyuk gorunuyor :)

37. haftadan selam eder, hepinizi operim

Gulcin

Cornwall

Gecen haftalarda bir guzellik yaptik Ozanla kendimize. Tatile gittik! Basbasa. Sadece ikimiz. 

Oyle yorucu bir seneydi ki bu sene, hayatimda bu kadar tatile ihtiyacim oldugunu  hissettigim az olmustur. Ikimizin de tatillerimiz de var. Ama gelin gorun ki gidemiyoruz :) Oncelikler oncelikler. Arada Ozanla biz bu sene 3 hafta izin alip nereleri dolasirdik desek de sonra seneye yapariz diye guluyoruz. 

Malum gecen hafta da 34. haftamin icindeydim. Artik ucaga atlayip bir yere gitmek de istemedik. Kagit ustunde 35. haftaya kadar uculuyor ama yok biz istemedik. Ucmak degil de havalani gozumuzde buyudu inanin. Biz de dedik ki o zaman Ingiltere icinde bir yere gidelim. Neresi neresi diye bakarken Cornwall diye bir yer bulduk. Ozan bana fotograflari gosterdiginde bu Ingiltereye bagli ada falandir, ucakla gidilir dedim :) Yok degilmis, bildiginiz Ingiltere ada sinirlari icinde bir yermis. Ama nasil da guzel bir yermis!

St Ives, Agustos 2016

Cornwall'a merkez Londradan trenle 5 - 5,5 saatte gidiliyor. Aslinda bu sure Cornwall'daki hangi sehire gittiginize gore degisir elbete. Cunku Cornwall Ingilterenin guney batisinda oldukca genis bir bolge. Biz Londra merkezden once Penzance sehrine gittik. Penzance Cornwalldaki buyukce sayilabilecek sehirlerden biri. Tabi ki Londradan sonra kasaba ama iste kendi coplugunun buyuklerinden. 

Ben acikcasi Penzance'i cok cok sevmedim. Evet guzel bir sehir ama o kadar. Gerci hakkini yiyorum simdi. Mesela sanatla cok dolu bir dehir. Acik hava tiyatrolari, sanat galerileri her yerde karsiniza cikiyor. Benim orayi cok da sevmemem de havanin etkisi buyuk oldu snairim. Penzance'a vardigimizda gok delinmiscesine yagmur yagiyordu. Tahmin edersiniz ki insan Agustosta tatil yapinca yagmura oh mis gibi diyemiyor. Gerci ben genel de de demiyorum galiba :)

Penzance, Agustos 2016

Penzance'in bu kadar ilgi cekmesinin nedeni bence Cornwall'daki pekcok gorulesi yere rahat ulasiminin olmasi. Onlardan biri MInack Theathre. Digeri Land's End. Ve bir digeri de Sennen Cove. Bu ucune ayni gun icinde gidebilirsiniz. 

Land's End, Agustos 2016

Penzance merkezden bunlarin hepsine ugrayan ustu acik otobusler kalkiyor. 30-35 dakika icinde Minack Tiyatrosundasiniz. Digerleri de birbirine 10 ar dakikalik otobus yolculugu mesafesinde. 

Land's End, Agustos 2016

Biz de aynen oyle bir gun planlamistik. Ama yine bir yagmur yagiyordu ki sormayin! Ha bizi engelledi mi hayir. Yine gittik o tarafa dogru. Ustelik yagmurlu gun bileti ucuzmus. 12 pound yerine 6 pound odedik tum gunluk otobus bileti. Ama keske hava gunesli olsaydi da 20 pound odeseydik. 

Sennen Cove, Agustos 2016

Onca yollar gittik ama manzaralari yagmurdan ve sisten tam da goremedik. gerci ertesi sabah otelde tanistigimiz alman ciftle konusurken soyledikleri oyle guzel geldi ki bana. Dedi ki alman kadin ama bu bolgeyi boyle gormek de cok guzel. Ingiltere havasi bu degil mi sonucta? Hakli ne diyeyim :)

Sennen Cove, Agustos 2016

O taraflara gittigimiz gunun bizim icin en guzel anilarindan biri Cornish Pasty ile tanismamiz oldu. Cornwal eskiden madencilik ile unlu bir yermis. Iste bu borek (mi desem bilemedim) de madencilerin bas besinlerinden biriymis. Kalinca bir hamurun ici et ve patatesle doldurulurmus. Madenciler sabah madene giderken alirlarmis bunu yanlarina. Hamur icindekileri sicak tuttugundan ogle yemeginde afiyetle yerlermis. Elleri hep kirli oldugundan cornish pasty'nin kenarlari boyle kalin yapilirmis ki oradan tutsunlar yerken. O kisma kadar yer, kenarlari atarlarmis. Oldukca geleneksel olan bu yemek hala cok fazla tuketiliyor bolgede. Oyle lezzetli ki sasmadim bu duruma. Biz de orada kaldigimiz 6 gun boyunca gunde en az bir kere yedik bundan. Baska cesitleri de var artik tavuklu, oeynirli. Ama ben en cok etlisini begendim. Her gidene tavsiye ederim :)

kahve Ozan'in :)

Penzance'daki 2. gunumuzde hava biraz acmaya baslayinca biz de firsati degerlendirdik ve sehrin hemen karsisindaki Saint Michelle adasina gitmeye karar verdik. Tum Cornwall'da oldukca buyuk medcezirler gozlemleniyor. Iste bu adaya da sheirden sular cekildiginde yuruyerek ulasabiliyorsunuz. Penzannce merkezden adaya yurumek 1-1,5 saat falan. Hamileyseniz 2 olabilir laf aramizda :) 

Penzance - St Michael, Agustos 2016

Suyun cekilecegi ve geri gelecegi saatleri otelerden ogrenebiliyorsunuz. Sonrasi tabaniniza kuvvet. Ama sahilden yapilan bu yuruyus gercekten cok keyifli. Ben hamile de olsam yurudum ve cok sevdim o yuruyusu. Yine israrla tavsiye ederim :)

Penzance - St Michael, Agustos 2016

 Ada ve adadaki sato bir aileye ait. Ama National Trust ile birlikte yonetiyorlarmis adayi. Her gun evlerini yuzlerce ziyaretciye aciyorlar. Adada yine cornish pasty yiyebileceginiz guzel kafeler ve kucuk alisveris yerleri de mevcut. Adanin tarihini anlatan guzel bir oda var. Orasi da vakit gecirmek icin guzel bir yer. 

Penzance - St Michael, Agustos 2016

Ama dikkat edin de suyun geri gelme saatini kacirmayin :) Biz kacirmadik yavas yavas, fotigraf ceke ceke donduk ana karaya. Ama kaciranlar vardi. Su 10 dakika icinde her yeri kaplayinca yolun ortasinda kalanlar da oldu. Adada kalsalar sorun yok aslinda 2 pound karsiliginda botlarla ulasabiliyorlar anakaraya. Velakin yolun ortasinda kalinca e yuruduler tabi :)

Penzance - St Michael, Agustos 2016
sular geri gelmeden once...

Penzance - St Michael, Agustos 2016
sular geri geldikten sonra...

Ertesi gun biz kisa bir tekne turu yaptik. ben yapmasam iyidydi gerci. Hakikaten midem bulandi biraz. 

Minack Tiyatrosu, Agustos 2016

Ama ne oldu biliyor musunuz? Bir yunus surusunun arasinda kaldik! Ya ne guzel hayvan bu yunuslar :) Sonra da foklar, ayi baliklari gorduk! Sagolsun Ozan yeni makinasiyla yunuslari da yakalamis :)

Penzance, Agustos 2016

Penzance, Agustos 2016

Ve tekne turundan sonra atladik bir otobuse St. Ives'e gittik. Cornwall'da baska bir sehir. Penzance'dan otobusle 30 dakikada gidiliyor. Iyi ki gitmisiz! Bundan sonra hep gidelim. Bence her sene gidelim!

St Ives, Agustos 2016

St Ives, benim icin tatilin en guzel kismi oldu. Ucsuz bucaksiz kumsallar, turkuaz rengi deniz, sorf yapanlar, kumdan kale insa edenler, yuzenler. Bir anda kendimi Ingiltereden cok uzaklarda Fransada ya da Ispanyada gibi hissettim. Oyle guzel bir yer ki gitmenizi siddetle tavsiye ederim.

St Ives, Agustos 2016

Ozan sagolsun bebekten onceki son tatilimizde bize bir guzellik yapmis ve St Ives'de deniz manzarali bir otel ayirtmis. Biliyordum da boyle bir sey beklemiyordum. Oraya gider gitmez ne tekne turunun sersemligi kaldi ne bir sey. Odaya da, otele de, kumsallara da bayildim. Ve hemen bikinilerimi gecirip Ozani da sahile surukledim :) deniz insaniyim yapacak bir sey yok :)

St Ives, Agustos 2016

Su soguk. 8 Aylik hamile olmasam kesin yuzerdim. Ama artik o kadar soguk suya girmem onerilmiyor dogumu tetikleyebilirmis. O yuzden ayaklarimi arada suya sokmak disinda su canim turkuaza karsisan baktim. Ozan soguk suyu cok sevmez. Sanirim beni de birakmak istemedi. Canim. O yuzden kari koca kumsal keyfi yaptik. denizi izledik, yuzenleri izledik, etrafta kale yapanlari izledik, kitap okuduk, sohbet ettik. Oh be tatil gibisi yok dedik :)

St Ives, Agustos 2016

O gun kumsalda otururken basimiza bir sey geldi. Ozan kendine bir bira, bana da dondurma almis. Oyle uzanmisiz keyif yapiyoruz. Ben daha dondurmamin yarisini anca gelmistim ki bir anda dondurmam elimden yok oldu. Su haydut var ya su haydut, dondurmami elimden kaptigi gibi cubuguyla yuttu! ne oldugumu sasirdim! Yanimizdaki cocuklar falan dehsete kapildilar. Aman siz siz olun Cornwall'in martiulariyla asik atmaya kalkismayin :)

Deniz ve kumsal oyle guzeldi ki yakinda ya da uzakta baska hicbir sehre gideseimiz gelmedi bizim. Takip eden gunlerde hep St Ives'deydik. O kumsal senin, bu cafe benim dolastik durduk. Guzel yemekler, dondurmalar yedik. Kendimize deniz kenarinda uzun dinlenme firsatlari yarattik ve arada hep yuruduk. Yuruken konustuk, gulustuk, planlar yaptik. 

St Ives, Agustos 2016

Son gun trenimiz 3:30 taydi. O sabah bu saskinla tanistik! Sonrasinda ogle yemegimizi su canim denize karsi yerken dedim ki Ozan'a daha guzel bir babymoon (bebekten once basbasa cikilan son tatil) dusunemzdim. Harika oldu.

Evet harika oldu. ve ben bir kez daha anladim her ulke aklimiza bile getiremeyecegimiz surprizlerle dolu aslinda. Bana bin kere sorsaniz bir kere bile Ingilterede boylesine guzel bir tatil yapabilecegimizi dusunmezdim.

St Ives, Agustos 2016

Buralara duserse yolunuz umarim siz de bizim kadar Cornwall'i ozellikle St Ives'i seversiniz....

Not: Bu ayni zamanda 34. hafta yazisi olsun mu? Bence olsun efendim :)