Kendime Not

Neredeyse tam bir ay sonra bugun ofisteki ilk gunum. 2 hafta Turkiye, ustune gecen hafta baska bir ofiste calistigim 1,5 gun ve ustune hastalik nedeniyle evden cikamadigim 1 hafta. Neredeyse 1 ay.

Bu sabah tabiri caizse gule oynaya ciktim evden. Sabah kalkip ise gelmek icin hazirlanmak bana dunyanin en eglenceli seylerinden biriymis gibi geldi. Artik nasil bunalmissam evde. Kesinlikle ofis insaniyim ben bir kez daha analdim. 

Aslinda mesela sadece ofise de gelmek degil. Mesele disari cikmak belki de. Bu basit seyler var ya, mesela yuzunuze bir allik surmek ya da ne bileyim sabah pijamalari cikarip bir elbise giymek, insana iyi geliyor bunlar. Ama ben eger evdeysem ve ozellikle halsizsem, hastaysam pek bunlari yapan bir insan degilim. Genelde pijamalariyla evde dolasan, sacini taramaktan ote kendine bakmayan ve sonucta tabi ki "bohuuu su halime bak" diye aglayan bir insan oluyorum. Hic hos degil.

Bu sabah hazirlanirken dedim ki kendi kendime "aslinda evdeyken de bir elbise giyebilirsin Gulcin. Ya da sabah yuzune krem surdukten sonra  bir de allik surmene engel olan ne var ki. Yapiver iste." Gercekten yapiversem ya keske. Ama yapmiyorum. Neden bilmem yapmiyorum ve bu yuzden cogu zaman kendime sinir oluyorum.

Simdi  onumuzde mecburen evde olacagim, ve eminim birakin yuzume allik surmeyi, sacima tarak bile vuramayacak kadar mesgul olacagim bir donem var onumuzde. Cok kalmadi. Sunun surasinda 3,5 ay. Anne bloglarindan biliyorum cok yogun gececek. Ve biliyorum bir yandan da cok heyecanli ve eglenceli gececek.

Bu sabah dedim ki kendime, bu ani hatirla Gulcin. Sadece iyilestigin, ofise gittigin icin mutlu degilsin. Kendine 10 dakika ayirip pijamalarini cikardigin, birazcik kendine baktigin icin de mutlusun. 

Biliyorum diyeceksiniz ki o 10 dakikan bile olmayacak Gulcin. Haklisiniz. Ama iste sadece kendi kendime dedim ki... Kendime Not: bunu yapmaya calisayim. Madem bana iyi geliyor, elimden geldigince her gun olmasa bile yapmaya calisayim. Kim bilir iyi gelir belki. Degil mi :)

#kendimenot

Bazen basimiza bir sey geliyor.

Biz o anda o basimiza gelen seyin cok kotu oldugunu dusunuyoruz. 

Hayatimizin duzeninin degismesinin basimiza gelen ya da gelebilecek olan en kotu seylerden biri olduguna inaniyoruz.

Direniyoruz degisime.

Reddediyoruz yeni duzeni.

Eskiye tutunuyoruz.

Yeniyi gormezden geliyoruz. 

Hirpaliyoruz kendimizi.

Yoruluyoruz.

Ve yoruyoruz.

En azindan ben boyleyim.

Degisim donemlerini cok zor yasiyorum.

Baya bir yol katettim aslinda son yillarda.

Ama yine de geriye donup baktigimda su yukaridaki paragrafta yazdiklarimi ne kadar cok yaptigimi goruyorum.
Hem de hayatim boyunca defalarca.

Ama sonra ne oluyor biliyor musunuz?
O yeni duzenin kotu olmadigini goruyor insan.
Hatta oyle seyler yasiyor ki, iyi ki bu degisiklik olmus bile diyor.
Basimiza gelen o reddettigimiz degisim, bazen bizi basimiza gelebilecek daha beter seylerden krouyor.

Bana boyle bir sey oldu dun.
Hani Hollanda'dan buraya gelirken cok uzulmustum.
Ne guzel bir duzenimiz var, bu degisiklik gereksiz mi demistim.
Bir yandan artik oradaki zamanimizin doldugunu biliyordum ama bir yandan degisime direniyordum.

Geldik biz buraya.
Cok sukur cabuk atlattim o direnme surecini.
Biliyorsunuz siz de baya cabuk alistim buraya. 
Sevdim burada yasamayi da. 
Arada ozluyorum tabi oradaki rahat hayatimizi ama genelde iyi yaptik diyorum.
Genelde kendimiz icin daha iyi bir duzen kurdugumuzu dusunuyorum.
Ustelik konforumuz cok azaldi.
Londra Hollanda gibi rahat degil. Zor sehir, pahali sehir.
Ama yine de genel resimden memnunum. 

Bunun uzerine dun ogrendim ki sirketteki bazi yeni duzenlemeler nedeniyle Hollandada kalsaydik hayatimiz baya zorlasacakmis.
Meger buraya gelmek bizi o zorluklarla ugrasmaktan kurtarmis.
Meger hayirlisi olmus.
Cok sukur.

O yuzden #kendimenot.
Degisime direnme Gulcin.
Belki de senin icin en iyisi oluyor.
Herseyi kontrol edemzsin. Herseyi hesaplayamazsin.
Bazen hayirlisi demeyi, kendine suyun akisina birakmayi kabullen.
Nihayetinde bak su akip yolunu buluyor.
Degisimi kabullen. 
Gordun mu bak, belki de senin icin en hayirlisi oluyor.
#kendimenot.
Bu kadar.

#kendimenot

Ne olursa olsun

Yaptigim is neyi gerektirise gerektirsin

Sartlar beni neye zorlarsa zorlasin

Once insan demeyi unutmamak icin elimden geleni yapacagim.

Isler biter.

Projeler biter.

Ama bir insan uzulduyse gerisi yalan.

Kim ne derse desin.

Once insan demeye ve birlikte keyifle calismak icin caba harcamaya devam edecegim.

Cunku projelerin bitmesinden daha cok mutlu ediyor insanlarin mutlu calismasi beni.

ve cunku islerin bitmemesinden daha cok mutsuz ediyor insanlarin moralinin bozulmasi ve mutsuz calismalari beni,

Olur da bir gun kafam karisirsa donup okumak icin yaziyorum bunu. 
#kendimenot

Unutma e mi Gulcin.

Unutma bunu.

Ne kadar zorlarlarsa zorlasinlar seni, aklindan cikarma bunu.
Once insan.
Once insanlarin mutlu calismasi.

Sonucta bitmeyen proje yok.
Er ya da gec her proje biter.
Kapiyi kapatip cikarsin.
O kapinin ardinda kotu anilar birakma.
Kopruleri yikma.
Sirketler mutlu olsun diye insanlari mutsuz etme.

Yoksa sen de o sevmedigin insanlardan biri olursun.
Olma.
#kendimenot
bu kadar.