Bilmemek degil ogrenmemek ayip. Ben de bugun ogrendigim seyi, ogrenmekten dolayi cok mutluyum. O yuzden bilmemem ayip olsa da yazayim istedim.
Oncelikle sunu yazmaliyim. Asure tatlisini sevmiyorum. Cocukluktan beri de sevmezdim. Zorla degil ya sevmiyorum, sevemiyorum. Eskiden biz Izmirdeyken asure zamani gelince mutlaka bizim evde ya da anneannemde asure kaynardi. Hatirlarim baya alisverisi hazirligi da olurdu asure yapmanin. O hazirlik surecinin sonunda bana da birer ikiser o kaseleri komsulara dagitmak kalirdi. Sonra onlar da bize getirilerdi asure. Uzerinde nar varsa alirdim bir iki kasik. Yoksa pek yanina yanasmazdim. Ama evde sevilirdi yenilirdi.
Belki de sevmedigimden cok ilgim olmadi asureyle. Istanbulda yurtta yasamaya basladiktan sonra sadece yemekhanede asure olmasindan anlardim asure zamani oldugunu. Ve kendi evime tasindiktan sonra da bir kere bile pisirmisligim olmadi.
Buraya kadar hersey tamam. Nihayetinde asure'nin tadini sevmeyebilirim. Bunda bir sorun yok bence. Ama size bir sey soyleyeyim mi ben cok buyuk bir ayip yapmisim farkinda olmadan, dun ogrendigim seyle bunu anladim. Ve gercekten utandim.
Oncelikle yaptigim ayip suydu: Twitterda mesela Asure sevmiyorum yazdim.
Oyle gunluk konusmalarda yeter her yan asure oldu dedim.
Goncamla yazisirken ne zaman bitecek asureler dedim.
Buyuk bir ayip etmisim ozur dilerim.
Cunku ogrendim ki meger asurenin hemen hemen butun inanislarda bir yeri bir anlami varmis. Ben sadece Nuh tufani ile ilgili kismi hatirliyordum. Megerse asure Sunniler, Aleviler, Ermeniler, Rumlar ve daha niceleri icin baska baska hikayelere sahipmis. Goncam bir kismini soyledi. Bir kismini okuduk ogrendik. Bir kismini aa demek bundanmis diyip bulduk derken ben sunu anladim ki Asure gelenegi guzelmis, anlamliymis, arkasinda bilinesi hikayeler varmis.
Wikipedia cok guzel anlatmis Asure ve Asure Gunu kavramlarini.
Aşure, Hicri takvime göre Muharrem ayının onuncu günü yapılan tatlıdır. İslami inanca göre Muharrem ayının onuncu günü, Nuh'un Büyük Tufan'dan sonra karaya ayak bastığında elinde kalan son malzemelerle bu tatlıyı yapmıştır.
Aşure, Arapça "aşu:re" kelimesinden gelmektedir.[1] Aşure, Ermeni ve Rum kültüründe de vardır. Ermeniler, 6 Ocak'ta "anuş-abur" yaparken; Rumlar, buğday, kuru üzüm ve bal ile yaptıkları "koliva"yı kilise kapısında dağıtıp ortasına bir mum diktikleri bir tabakla mezarın başına yerleştirmektedirler.
Alevi kültüründe, Kerbela Savaşı'nda Hz. Hüseyin'in öldürüldüğü günde aşure pişirilmesi ile aşurenin hiçbir hayvansal ürün içermemesi arasında bağlantı kurulur ve şiddetin genel olarak protesto edildiği ifade edilir.
Bugun iste bunu ogrendim. Evet belki de coktan biliyor olmaliydim ama gercekten bilmiyordum. Cocuklugumdan Nuh Peygamber ile ilgili kisim var aklimda. Gerisini hakikaten ya duymamisim ya da unutmusum. Simdi biliyorum.
Yalniz bugun cok onemli bir sey daha ogrendim. Su son zamanlarda asure ile ilgili soylediklerimle buyuk ayip yapmisim. Evet hala Asure tatlisini sevmiyorum. Ama simdi onume koyun bir tabak yerim hatta ikinciyi de isterim. Cunku sunlari okuyunca yine hatirladim da inanclara saygi duymakla basliyor hersey. Varsin ben sevmeyeyim tadini ama ona bunca anlam yuklendiyse gelsin basimin ustunde olsun.
Gecen yazdan yazdan sonra bazi seylere karsi mesafeliyim. Ama inanca saygi konusunda yerim baki. Hep oldugum yerdeyim yani herkesin inancina saygiliyim. O yuzden o soylediklerimi yakistiramadim kendime. Olmamis ayip etmisim. Vallahi billahi kendimden utandim. Hayir bu kadar zor olmasa asure yapip dagitacagim. O kadar yani. Yok ya yapilisini dusundum de o kadar degil :)
Iste ben bugun de bunu ogrendim...
Iste ben bugun de bunu ogrendim...
