Tatile gitmeden onceki 3-4 gun kabus gibiydi. Guzel bir haftasonu gecirdik ama Sali aksami Denizi kresten aldigimda bir seylerin ters gittigi belliydi. Oncesindeki 2-3 gun ben de grip oldugumdan eyvah dedim Deniz'e bulasti! Evet bulasti ve Deniz cok daha agir gecirdi :( Sali aksami atesi 40 derece idi.
Carsamba gunu Ozan ise gitmedi, Deniz'i de krese yollamadik ve ikisi evdelerdi. Gunduz atesi cikmamis ama hep yatmak istemis. Guzelce dinlendi. Persembe sabahi Ozan Italyaya gitti. Ben yine Denizi krese gondermedim ikimiz evde guzel bir gun gecirdik. Parka gittik, kitap okuduk. Enerjisi yerine gelmeye basladi. O aksam iyiydi guzelce uyudu. Ertesi sabah son 36 saattir atesi de olmadigindan Deniz'i krese goturdum. Ben de kosa kosa islerimi halletmeye basladim. Ertesi hafta iste yokum, kim ne calisacak belirlemem lazim. Ah bu calisma halleri...
Bir yandan da ertesi gun ucaga binecegimiz icin illa bir doktor Deniz'i gorsun istedim. Bilenler bilir burada doktora gitmek inanilmaz zor! Neyse seyahate gidecegiz falan diye zar zor bir randevu aldim, aksam 5'e. Hayatimda en hizli calistigim gunlerden biri o Cuma gunu olabilir! Bir yandan toplantilar, bir yandan is guc, bir yandan saat basi kresi ariyorum Deniz nasil diye... Cok sukur iyi, oynuyor, Onun iyi oldugunu duydukca daha da sevkle calisiyorum, isim bitsin de alayim kizimi diye. Saat 15:30'da kresten aradilar. Gulcin, Deniz cok iyiydi; oynuyordu ama bir anda atesi cikti 39 oldu, ilac verelim mi? dediler.
Kizimi taniyorum, yuksek atesi kaldirabiliyor. Biz genelde nesei yerindeyse, aglamiyorsa hemen ates dusurucu vermiyoruz Deniz'e. Ama bu Deniz atesi kaldirabildigi icin. Krestekilere sordum iyi dediler.O zaman geliyorum vermeyin ilac dedim. Kostum gittim Denizi aldim, zaten 5te doktor randevusu vardi. Doktora gittigimizde atesi dusmustu bile. Zaten bu hastalik boyle sacma sapan bir ates yapti bir inen bir cikan.
Doktor kulaklarina, bogazina bakti. Gogsunu dinledi. Vucudunu kontrol etti bir dokuntu var mi diye. Genel olarak viral gibi gorundugunu soyledi. Kulaklari, bogazi ve gogsu temizmis. Sukur! Yine de antibiyotik yazdi seyahat edecegmiz icin. Ates Sali basladiysa Pazara kadar bekleyin. Eger inatci ates pazardan sonra da devam ederse antibiyotige baslayin dedi.
Bazen hastaliklar viral baslarmis. Ve biliyorsunuz viral hastaliklarda antibiyotik kullanmanin hicbir anlami yok. Viral hastaliklarda ates aslinda vucudun savunma araci. Ates yukseliyor ve yuksek ates virusleri olduruyor. Dolayisiyla viral hastaliklarda antibiyotik vermiyorlar, hatta atesi de kontrollu dusurmeyin diyorlar. Herkes kendi cocugunu en iyi tanir! Ancak bazi durumlarda viral hastalikla savasirken vucut gucsuz dusup bakterilere acik hale gelebiliyormus. Iste bu yuzden bazi durumlarda semptomlar viral olsa bile ates 5 gunden fazla surerse artik antibiyotik verin diyormus doktorlar. Zira virus en gec 5 gun icinde halledilirmis. Bakteriler ise daha zor. Bu sefer tatli bri doktora denk geldik bana bunlari anlatti. Biliyordum ama doktordan duymak iyi geliyor.
Hazir tatli bir doktor bulmusken sorayim dedim.
- Biz yarin ucaga biniyoruz ya bir zarari olur mu?
- Hayir.
- Peki iptal edelim mi? Cocuk hasta?
- Neyi?
- Tatili.
- Yok be deli misin? Onumuzdeki 10 sene bu couk boyle ara ara hasta olacak. Ates olcerini ve sabrini yanina al git!
Ne yalan soyleyeyim icimi rahatlati doktor. Onunla konusana kadar ben tatili iptal etmeye baya yakindim aslinda!
Aldim, pur nese gulup duran kizimi eve geldim. Bu arada Deniz'e doktorun ona nasil bakacagini anlatmistim ve bu cok isimize yaradi. Bak Deniz sana anlattigim gibi kulagina bakacak. Bak simdi gogsunu dinleyecek. Aglamadan atalattigimiz bir doktor kontrolu oldu sukur :)
Deniz aksam iyiydi, biraz yemek yedi, biraz oynadik. Yatirmaya hazirlarken farkettim atesi yukseliyor. Atesi her yukseldiginde oldugu gibi kucagimdan inmek istemedi. Tucakkk dedi durdu. Aldim kizimi kucagima oturdum. Hazirlanmasi gereken valiz, bitirilmesi gereken isler, utulenmesi gereken camasirlar beni bekliyordu. Ama tabi oncelik Denizindi. Oturduk kizimla. O sakinlesti. Atesi 39 oldu, dustu, 40 oldu, dustu. Evde yalnizdim ve yalan degil biraz huzursuzdum. Paylasmak iyi gelir bana. Instagrama yazdim, viralmis ama atesi var diye... Paylasmak icin sadece...
Iste o sirada intagramdan bir mesaj geldi.
"Artik bu durumlarda calistigina uzuluyorsundur heralde" gibi bir sey diyordu. Normalde kapatir gecerim. Ama o ruh haliyle fazla geldi o mesaj bana. INstagramda yine icimi doktum. Hayir uzulmuyorumcunku Deniz ben calistigim icin hasta olmuyor bebek oldugu icin hasta oluyor dedim.
Ama aslinda icimden cok uzuldum. Cunku hasta bebegim kucagimda, bir basima bir ulkede oturuken zaten uzgundum. Zaten kirgindim. Zaten kendimi biraz caresiz hissediyordum.
Bir suru mesaj geldi sonra, uzulme diyen. Cocuklar boyle buyur Gulcin diyen. Sen elinden gelenin en iyisini yapiyorsun diyen. Bir kez daha kotu insanlara degil, iyi insanlara odaklanmam gerektigini hatirladim. Cunku kotuler hep vardi ve hep olacakti. Ve yok saymak mutluluktu. Farkettim ki kotulukleri en cok biz biraz gucsuz olunca bizi vuruyordu.
Deniz'e sarildim. Cok sarildim. Kitap okuduk, Su icti. Biraz meyve yedi. Kitap okuduk. Emdi emdi emdi. Saat 11 gibi atesi 36,5tuu ve Deniz uyudu...Bir daha tesi yukselmedi. Ben de ates nobetindeyken valiz topladim, evi toparladim, utuleri yaptim. Bir ecza dolabini valizime yerlestirdim.
Ertesi sabah atesi yoktu Denizin. Ucagimiz aksam 7deydi. Alahtan! Zira benim hala yapmam gereken bir suru sey vardi. Mesela yol icin keke hazirlamak gibi! Onu da yaptim iyi mi onu da yaptim!
Ve saat 5'e yaklasirken son 3-4 gundur harap olmus kendime bir kiyak yaptim ve havaalanina gitmek icin bir Uber cagirdim. Bence gunlerdir hasta bebegimle basbasa bunlari halletmisken bu kadar luksu haketmistim. Havalanina vardik. Denizin atesi yoktu, yuzu guluyordu. Ve iste boylece bizim Italya tatilimiz basladi....
